ภาวะความบกพร่องทางการเห็นหรือพิการ ทางการเหน็บเป็นภาวะที่พบได้บ่อยในผู้สูงอายุโดยมีสาเหตุ จากการเปลี่ยนแปลงหรือความเสื่อมที่เกิดขึ้นตามวัย หรือจากโรคภัยไข้เจ็บเนื่องจาก “ตาและการมองเห็น” เป็นประสาทสัมผัสหลักที่ใช้ในการดำาเนินชีวิต เมื่ออวัยวะนี้ เสื่อมสภาพลงจนเกิดภาวะตาพร่ามัวกระทั่งมองไม่เห็น  (ที่เรียกว่าตาเลือนรางหรือตาบอด) ย่อมทำาให้เกิดความ ตระหนก ซึมเศร้า ท้อแท้หมดหวัง และเกิดความกลัว ไม่กล้าทำาอะไรหรือออกไปไหน จนกลายเป็นคนที่สูญเสีย สมรรถภาพ ตกอยู่ในภาวะที่ต้องพึ่งพิงผู้อื่น ทักษะการทำาความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมและ การเคลอื่นไหว หรอื Orientation and Mobility (O&M) เปน็ ทักษะที่คิดค้นและพัฒนาโดยคนตาบอดและคนที่ทำางาน กับคนตาบอด

การล้มเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักของการบาดเจ็บและ การเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลของผู้สูงวัย และคิดเป็นร้อยละ 20-40 ของสาเหตุการเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลในกลุ่มคนที่ มีอายุ 65 ปีขึ้นไป คนกลุ่มนี้ล้มอย่างน้อย 1 ครั้งต่อปี ผลกระทบที่เกิดขึ้นจากการล้มในผู้สูงวัยส่วนมาก ไม่รุนแรง อย่างไรก็ตาม พบว่าร้อยละ 20-30 ของการล้มเป็น สาเหตุการบาดเจ็บที่รุนแรง เช่น กระดูกหัก หรือการบาดเจ็บ ของศีรษะและสมอง และยังส่งผลต่อเนื่องทำ ให้เกิดความ บกพร่องด้านการทรงตัวและการเคลื่อนไหว ซึ่งทำ ให้ระดับการ ทำ กิจกรรมและความสามารถในการใช้ชีวิตโดยไม่ต้องพึ่งพา ผู้อื่นลดลง อีกทั้งยังเสียความมั่นใจในการเดินหรือทำ กิจกรรม เนื่องจากกลัวล้ม

ประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทยมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ผลสำรวจของสำนักงานสถิติแห่งชาติ 4 ครั้งที่ผ่านมาระบุ ว่าประเทศไทยมีจำนวนและสัดส่วนของผู้สูงอายุเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง โดยในปี 2537 จำนวนผู้สูงอายุคิดเป็นร้อยละ 6.8 ของประชากรทั้งประเทศ และเพิ่มขึ้นเป็นร้อยละ 9.4 ร้อยละ 10.7 และร้อยละ 12.2 ในปี 2545, 2550, 2554 ตามลำดับ

สังคมไทยในอดีตให้ความเคารพและยกย่อง “ผู้สูงอายุ” ด้วยเห็นว่าผู้สูงอายุเป็นผูทรงความรู้ ความสามารถผา่นร้อนผ่านหนาวมาเป็นเวลานาน มีประสบการณ์ที่ดีมีคุณค่าที่ถ่ายทอดไปสู่คนรุ่นหลงั เพื่อนำไปใช้ประโยชน์ได้อย่างไรก็ตาม การเข้าสู่ยุคโลกาภิวัฒน์ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงด้านเศรษฐกิจ สังคม อีกทั้งการพัฒนาวิทยาการและเทคโนโลยทีี่เกิดข้ึนอย่างรวดเร็วและต่อเนื่อง ทา ให้เกิดคา ถามข้ึนในใจหลายๆ คนว่าคนไทยในยุคโลกาภิวตั น์ที่เติบโตมาในบริบทของสังคมไทย ยงัคงให้คุณค่าผูสู้งอายุ เหมือนในอดีตที่ผ่านมาหรือไม่โดยเฉพาะผูท้ี่เติบโตมาพร้อมๆ กบัการเปลี่ยนแปลง ในสังคมที่การให้ คุณค่ากบั สิ่งต่างๆ เริ่มเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงที่เกิดข้ึนย่อมส่งผลกระทบต่อความคิดและความเชื่อ ของคนในสังคมที่มีต่อผสูู้งอายุไม่มากก็นอ้ย

อิสระภาพในการใช้ชีวิตด้วยตนเอง การเผชิญหน้ากับสภาวะพังทลายผลักเราเข้าไป สู่ที่ที่ไม่มีใครนึกถึง

จากความสําเร็จของนโยบายวางแผนครอบครัวที่เน้นการคุมกําเนิด (ตั้งแต่ปีพ.ศ. ๒๕๑๓) เป็นประการสําคัญที่ส่งผลให้ประเทศไทยมีอัตราการเกิดลดลงอย่างต่อเนื่องบวกกับความก้าวหน้าทางการ แพทย์และสาธารณสุขที่ทําให้คนไทยมีอายุยืนยาวขึ้น จนส่งผลให้โครงสร้างประชากรในปัจจุบันและในอนาคต ข้างหน้าอีกหลายสิบปีประเทศไทยจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่มีผู้สูงอายุในสัดส่วนที่สูงมาก เด็กเกิดใหม่น้อย โดยเฉพาะพ่อแม่ที่พร้อมกับไม่มีลูกหรือมีลูกน้อย ส่วนพ่อแม่วัยรุ่นที่ไม่พร้อมกลับมีลูกโดยไม่ได้ตั้งใจ และ ประเทศไทยจะประสบภาวะถดถอยด้านประชากรวัยแรงงาน ซึ่งจะส่งผลกระทบไปทั้งในด้านเศรษฐกิจ สังคม และบริการสุขภาพ 

จากแนวคิดที่ว่า “ทำอย่างไรให้ผู้ป่วยที่มีแผลกดทับที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้สามารถขยับตัวได้โดยไม่เจ็บ" เพราะลูกโป่งสามารถรองรบนัาหนักตัวของผู้ปู้วยได้ขึ้นอยู่กับนั้าหนักของแต่ละคนไม่เท่ากัน

ภาวะซึมเศร้า (depression) เป็นภาวะที่พบบ่อย ในผู้สูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีภาวะพึ่งพิงหรือพิการ ซึ่งประสบความยากลำบากในการเข้ารับบริการสาธารณสุข บุคคลกลุ่มนี้จะมีโอกาสเกิดภาวะซึมเศร้าได้สูงกว่าผู้สูงอายุ ทั่วไป ภาวะซึมเศร้านั้นมีโอกาสพัฒนาไปเป็น “โรคซึมเศร้า” ได้ในอนาคต นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงที่จะนำไปสู่การทำร้าย ตนเอง ซึ่งผู้ดูแลจำต้องตระหนักถึงภาวะอันตรายดังกล่าว